پدیده اعتیاد به اطلاعات!

یکی از پدیده هایی که این روزها با آن روبرو هستیم، مساله تلنبار شدن (انباشت اطلاعات) است. مطالعه کتاب جدید، یک CD جدید یا رفتن به یک سمینار جدید، آسان است. اطلاعات آسان به دست می آیند، اما تغییر در رفتار و عملکرد، خیر. به عبارت دیگر، خیلی لذت بخش تر است که مطلب جدیدی بیاموزیم تا اینکه بکوشیم آنچه را می دانیم به کار بندیم. به همین خاطر است که ما امروزه معتاد اطلاعات شده ایم. کسب اطلاعات، مفرّح تر از به کار بستن آن است.  

مشکل وقتی ایجاد می شود که خود را یکسره در معرض اطلاعات قرار می دهیم بدون اینکه کوچکترین درنگی برای تلفیق دانش و مهارت های خود و به مرحله عمل رساندنشان بکنیم. 

 بسیاری از مردم به همین شکل در دریای اطلاعات غرق می شوند. پس راه حل چیست؟ آیا تابه حال به یک ماهی درون آکواریوم نگاه کرده اید؟ چرا یک ماهی که دائماً در محیط غرق کننده ای شنا می کند هیچگاه غرق نمی شود؟! ماهی یک سیستم هشداردهنده درونی دارد که به او حکم می کند از داخل آب، تنها چیزهایی را بردارد که به آن نیاز دارد و نه بیشتر. ما انسانها نیز با هجوم دنیای اطلاعاتی امروز می توانیم از این روش استفاده کنیم. 

 این پدیده را زمانی بیشتر دریافتم که وقتی مشاوران و یا سخنرانان خارجی به ایران می آیند از حجم دانسته های ایرانیان تعجب می کنند ما هم کارت امتیازی متوازن را بلدیم هم مدل تعالی را هم اقیانوس آبی را. تمام ابزارهای مدیریت کیفیت را بلدیم: از استخوان ماهی گرفته تا روش های تحلیل خطا! ولی آن ها را به کار نمی گیریم!!!

نکته راهبردی:

ارایه اطلاعات به سازمان ممکن است اثر تخدیری داشته باشد. یعنی لذت ورود اطلاعات آموزشی به سازمان ممکن است مانند تزریق مرفین، آرامش بخش و تخدیر کننده باشد. افراد اطلاعات را دریافت می کنند، لذت می برند و آرامش می یابند و آنچه هدف نهایی است یعنی عمل کردن فراموش می شود.

 راهکار آنست که:

-با وسواس زیاد محتوای آموزش و اطلاعات انتخاب شود.

- حجم اطلاعات کم شود. در عوض به طرق مختلف تکرار شود. تا این آموزه تعمیق شود.

-از هر فرصتی استفاده شود که آموزه های قبلی در عرصه عمل به کار گرفته شوند و اصلا شرط ارایه آموزش و اطلاعات جدید، به کار بستن دانش و اطلاعات قبلی باشد. 

برگرفته از کانال @Lashkarbolouki

مشاوران مدیریت دانش ایران

@iranKMconsulting