فرافکنی در مدیریت

مدیر و کارمندی که فرافکنی می کند، نقش خود را نادیده گرفته و تاکید شدید بر نقش عوامل محیطی دارد. این حالت، پارادوکس "من به شرط او" را به وجودخواهد ‏آورد،

  در این حالت شخص یا سازمان، کارآمد بودن خود را منوط و مشروط بر کارآمد  بودن دیگران یا دیگر سازمان‏ها می‏کند. و مدیری که اینچنین نگرشی دارد، هیچ اقدام مطلوب و موثری صورت نخواهد داد.چرا که اساسا با این دیدگاه مسئله را حل شده تصور میکند ودر نتیجه اقدامی برای حل آن نمی کند اما مدیری که اشتباهات خود را می پذیرد و مسئولیت کاستی ها را به عهده میگیرد برای رفع مشکل دست به کار میشود و به طور حتم ذهن او مدام به دنبال راه حل می گردد و در این شرایط ذهن در حالت آفرینندگی قرار میگیرد. در حالتی که ذهن به دنبال راه حل می گرددٰ بالاترین خلاقیت ها و راهکارهای خلاقانه به وجود می آید.به طور حتم مدیران موفق اشتباهات بسیاری داشته اند اما مسئولیت آنها را پذیرفته اند و اینگونه با ایجاد و خلق راهکارهایی بی نظیر، به مدیرانی موفق و بزرگ تبدیل شده اند.

مدیر فرافکن مانند مرداب در حالت سکون خواهد ماند و با تصور آرام بودن همه ی امور در همان حال خواهد ماند تا زمانی که بوی نامطبوع مرداب همه را کلافه کند.

ارشیا دکامی

منبع: کانال مدیریت کاربردی