یک مدیر بزرگ نما، چنین می پندارد که قامت کوتاه و جثه ضعیف نقص است و رفتار تحقیر آمیز او، زاییده چنین پنداری است و تصور میکند مایه و عنصر اولیه مدیریت و رهبری، تحکم و درشتی است.
همین مدیران هستند که ترجیح می دهند در دفترکار خود و در پناه میز عظیم ریاست کل، با کارمندان خود روبرو شوند و دائما اختیارات قانونی و قدرت اداری خود را به رخ این وآن می کشند.