انواع سکوت شناخته شده سازمانی و شهروندی!

سکوت مطیع:
سکوت مطیع شامل رفتاری عمدی و منفعلانه و خودداری از ارائه اطلاعات براساس تسلیم یا احساس اینکه تغییرات موثر فرای قابلیت‌های گروه است، می‌باشد. هنگامی که اکثریت افراد، فردی را به‌عنوان فرد ساکت نام می‌نهند، منظور آنها اغلب آن است که وی به‌طور فعال، ارتباط برقرار نمی‌کند. از ویژگی‌های رفتاری افراد دارای این نوع سکوت می‌توان مشارکت کم، اهمال، مسامحه، غفلت و رکود را نام برد.   

سکوت تدافعی:
سکوت تدافعی شبیه حالتی است که افراد از انتشار خبرهای بد به‌دلیل آشفته شدن افراد یا ایجاد پیامدهای منفی برای شخص خبررسان احتراز می‌ورزند. انگیزه این نوع سکوت، احساس ترس در فرد از ارائه اطلاعات است که به‌منظور حفظ خود از تهدیدهای خارجی به‌کار می‌رود.

سکوت نوع دوستانه:
امتناع از بیان ایده‌ها، اطلاعات یا نظرات مرتبط با کار با هدف سودبردن دیگر افراد در سازمان و براساس انگیزه‌های نوع دوستی، تشریک مساعی و همکاری. به این نوع سکوت رفتار شهروندی سازمانی نیز گفته می‌شود.

این موضوع، ماهیت پیچیده و چندبعدی سکوت سازمانی را نمایان می‌سازد. منشاهای سکوت سازمانی عمدتا دارای دو بعد ذیل است:
1.نگرانی مدیران از بازخورد منفی
2.عقاید ضمنی که اغلب به وسیله مدیران ایجاد می‌شود

ساختارها و روش‌های مورد استفاده در سازمان به گسترش آنچه ما «جو سکوت» می‌نامیم، کمک می‌کند تا به‌طور گسترده‌ای بین کارکنان این گونه ادراک شود که گفت‌وگو در مورد مشکلات و مسائل بی‌اثر و خطرناک است. زمانی که چنین جوی در سازمان حاکم شود، واکنش غالب در یک سازمان سکوت خواهد بود تا اظهارنظر افراد.