پیشرفت شگفت انگیز یک جزیره

درسی که ایران می تواند از پیشرفت شگفت انگیز یک جزیره بدبخت بگیرد!

استراتژی مثل سرطان به جز هزینه، ‌درد هم دارد چون باید دست به انتخاب های دردناک زد! بگذارید مثالی بزنم!
یک جزیره بدبخت در سال 1960، توان نظامی دفاع از خودش را نداشت. چند بار بین ژاپن و انگلستان دست به دست شد. دسترسی به آب شیرین نداشت، مثل ایران جدول مندلیف زیر خاکش نبود، نفت نداشت، درآمد سرانه سالانه این جزیره بدبخت 500 دلار بود یعنی روزی 5/1 دلار.  

اما الان:
این جزیره الان درآمد سرانه 75 هزار دلار دارد.
الان پنج میلیون جمعیت دارد، سال گذشته فقط پنج میلیون توریست داشته.
یک قطره نفت ندارد اما یکی از ده پالایشگاه بزرگ جهان در آن جزیره است.
جزو پنج کشور شفاف دنیاست.
جزو 10 کشور دارای بالاترین نرخ توسعه انسانی است.

این جزیره، سنگاپور است. چگونه به این جا رسید؟ سنگاپور دست به یکسری انتخابات دردناک زده است. ببینیم این انتخاب‌ها چه بوده است.

زمانی که شروع کرده، یک موقعیت جغرافیایی ویژه داشته که 40 درصد تجارت دریایی دنیا از آنجا رد می‌شده. اما آن زمان سنگاپور در حد یک جزیره برای ماهیگیری مطرح بوده و پتانسیلی نداشته. نیروی انسانی غیرماهر، منابع مالی محدود و بازار داخلی کوچک داشته. بازار داخلی کشورها یکی از پیشران های رشد هستند که سنگاپور فاقد آن بود.
اولین کار سنگاپور این بوده که دنبال جایگزینی واردات نرفته و چون بازارش کوچک بوده خواسته برای صادرات تولید کند (انتخاب دردناک 1).
در سال 1960 که اقتصاد کمونیستی در آن منطقه از جهان مسلط بود، تصمیم گرفتند به سمت استراتژی اقتصاد آزاد بروند که حتی چین بعدها از سنگاپور الهام گرفت (انتخاب دردناک 2).
تبدیل شدن به بهشت سرمایه‌گذاری یعنی پذیرفتند مالیات نگیرند و امنیتشان یک مقدار کاهش پیدا کند اما برای سرمایه‌گذاران به بهشت تبدیل شدند. الان بیش از 80 درصد بانک‌های سنگاپور خارجی هستند(انتخاب دردناک 3).
چهارم، تغییر زبان رسمی به زبان انگلیسی. 55 سال قبل این کار را کردند و گفتند اگر بخواهیم با اقتصاد جهانی ارتباط داشته باشیم باید بتوانیم به آن زبان صحبت کنیم. مطمئنا مردم اعتراض کرده‌اند و گفته‌اند شما خودفروخته‌ هستید اما این یک تصمیم دردناک بوده است(انتخاب دردناک 4).
مورد بعدی اعمال سیاست‌های خاص مهاجرتی بوده. چون می‌دانسته نیروی انسانی غیرماهر دارد با استفاده از قوانین و تسهیلات تشویقی کمک کرده نیروی انسانی ماهر وارد کشورش شود (انتخاب دردناک 5).
انتخاب دردناک بعدی استراتژی متفاوت از تایوان و کره جنوبی و حتی چین. چین وارد تولید اسباب‌بازی شده چون اشتغال زیادی ایجاد می کند اما سنگاپور از ابتدا در صنایع پیشرفته‌تر وارد شد (انتخاب دردناک 6).

اگر شما برنامه ریزی راهبردی انجام دادید، نقشه راه نوشتید، سند راهبردی تنظیم کردید، اما درد ناشی از دست دادن را تجربه نکردید، شک کنید به اینکه شما استراتژی دارید. استراتژی با از دست دادن و کنار گذاشتن معنی پیدا می‌کند.

مجتبی لشکربلوکی، دکتری مدیریت استراتژیک