قرارداد کارمُزدی یا حقالزحمهای یا فریلنس، گونهای قرارداد کاری است که بر پایهٔ آن فرد یا شرکتی قول انجام کاری را برای یک کارفرما در ازای دستمزدی مشخص را میدهد. فریلنسر کسی است که سرویس ها یا خدمات خود را بدون تعهد درازمدت به کارفرما ارائه می کند. آنها معمولا ساعتی، روزانه یا پروژه ای دستمزد می گیرند و اساسا یک کسب و کار یک نفره است.
زمینه هایی که در آن فریلنسینگ رایج است عبارتند از: موسیقی، چاپ، نویسندگی، برنامه نویسی، عکاسی، روزنامهنگاری، آرایشگری، ویرایش، طراحی گرافیک، طراحی سایت، مشاوره، راهنمای تور و مترجم.
عملکرد فریلنسرها با هم بسیار متفاوت است. بعضی از آنها از مشتری میخواهند تا قرارداد امضا کند درحالی که بعضی دیگر کار را با یک موافقتنامه های شفاهی شروع میکنند. بعضی از فریلنسرها ممکن است هزینه کل پروژه را تخمین زده و بیعانه درخواست کنند.
پرداخت به فریلنسرها نیز بسیار متفاوت است، فریلنسر ممکن است روزانه، ساعتی یا پروژهای دستمزد بگیرد.
یا بجای دریافت یک مبلغ مشخص بعضی از فریلنسرها از روش ارزش و قیمت گذاری مبتنی بر نتیجه کار برای مشتری استفاده میکنند. دریافت درصدی به صورت بیعانه. برای بعضی از پروژههای پیچیده بصورت فاز بندی و در هنگام تحویل هر بخش از کار مبلغ آن قسمت را دریافت کنند.
طبق برآوردی که در سال ۲۰۱۵، انجام شد، نزدیک به یک سوم نیروی کار ثابت در ایالت متحده، در بعضی از پروژهها به صورت فریلنسر اعلام آمادگی میکردند.
پیشبینی می شود که تا سال ۲۰۲۰، نزدیک به نیمی از موقعیتهای شغلی در ایالات متحده توسط فریلنسرها انجام شود یا پروژه های جانبی به آنها واگذار گردد.
در حال حاضر ۳۳% از جمعیت فریلنسر آمریکا را نسل Y (متولدین بین ۱۹۸۰ تا ۲۰۰۰) تشکیل میدهند و مابقی افراد میانسالی هستند که به مزایای کار کردن برای خود پی بردهاند.