فقدان استراتژی به عنوان یک مزیت

این روزها در بحث ها زیاد میشنوم که بحرانهای موجود سازمانهای ایرانی و شکست های پیش آمده برای آنها را مرتبط با نبود استراتژی و عدم رعایت سیستمهای ریز و درشت مختلف میدانند نمیخواهم نیاز به این سیستم ها و استراتژی را نفی کنم اما واقعا بسیاری از سازمانهای ایرانی که روی این مسائل کار کرده اند هم فقط روی کاغذ بوده است و الزاما نمیتوان شکست ها را مرتبط با نبود استراتژی مکتوب و حساب شده آنچنانی دانست در بسیاری از موارد همین سیستم های رسمی دست وپای افراد را می بندند و خلاقیت و نو آوری را از سازمان دور می سازند و  سازمان را دچار یک بروکراسی دست و پا گیر می کند.  

هنری مینتزبرگ در کتاب خود با عنوان جنگل استراتژی می نویسد:

"فقدان استراتژی را نباید به شکست سازمانی ربط داد. اگر فقدان استراتژی عمدی باشد، ممکن است انعطاف پذیری را در سازمان به وجود آورد.

سازمان هایی که نظارت شدیدی بر رویه های رسمی (تشریفات رسمی) و وابستگی زیادی به آنها دارند و به ثبات علاقمندند ممکن است توانایی خود را برای آزمایش و نوآوری از دست بدهند.

مدیر ممکن است از فقدان استراتژی به منظور ارسال پیام هایی صریح برای افراد ذینفع داخلی و خارجی، باب میل خود و نه برای شرکت در مراسم و تشریفات منابع بر، استفاده کند.

 برای مثال، مقالات متعدد، تنفر شرکت Nucor از سیستم های برنامه ریزی رسمی و در عوض وابستگی آن به ثبات در عمل در تمامی سطوح سازمان را شرح داده اند. شرکت Nucor  فاقد طرح استراتژیک مکتوب، اهداف مکتوب و اساسنامه مأموریت است. برای شرکت Nucor، فقدان تعداد زیادی از عناصر فرعی استراتژی ، نشانه سازمان های بدون حاشیه غیر بوروکراتیکی است که این شرکت تلاش زیادی کرده است تا مثل آنها شود.

- فقدان یک الگوی دقیق و مشخص برای تصمیم گیری استراتژیک ممکن است متضمن تداوم اختلال در سیستم های سازمانی باشد چرا که بدون آن، استراتژی ممکن است به یک دستورالعمل تخصصی تبدیل شود که انعطاف پذیری را کاهش داده، از یادگیری و انطباق جلوگیری به عمل می آورد."

ارشیا دکامی

منبع : مدیریت کاربردی