جور دیگر باید دید

در کودکی همیشه فکر میکردم شبها کسی زیر تختم پنهان شده است.

نزد روانپزشک رفتم و مشکلم را گفتم

روانپزشک گفت: "فقط یک سال هفته‌ای سه روز جلسه ای 50 دلار بده و بیا تا درمانت کنم"

 از آنجایی که این پول را نداشتم که بپردازم بیخیال شدم و نرفتم.  

شش ماه بعد آن پزشک را در جایی دیدم پرسید: "چرا نیومدی؟"

گفتم: "خُب، جلسه‌ای پنجاه دلار، برای یک سال خیلی زیاد بود. یه نجّار منو مجانی معالجه کرد. خوشحالم که اون پول رو پس‌انداز کردم و یه وانت نو خریدم"

پزشک گفت: "عجب! میتونم بپرسم اون نجّار چطور تو رو معالجه کرد؟"

گفتم: "به من گفت اگه پایه‌های تختخواب را ببُرم، دیگه هیچکس نمی‌تونه زیر تختت قایم بشه❗️"

 نکته :

 برای هر تصمیم گیری شتاب نکنیم.

 محدودیتها همیشه بد نیست گاهی باعث خلاقیتهای ارزنده ای میشود.

 سخت ترین و گرانترین راه حل الزاما بهترین راه حل نیست.

 چشمها را باید شست جور دیگر باید دید.